Μια αρχαιοελληνική μελωδία του 2ου μ.Χ. αιώνα,βρέθηκε το 1883 στις Τράλλεις της Μικράς Ασίας. Τα αρχαιοελληνικά μουσικά σημεία είναι χαραγμένα στο διάστιχο μεταξύ των στίχων που φέρουν το ποιητικό κείμενο. Υπογράφει ο Σείκιλος, υιός του Ευτέρπου:
Η πέτρα (εγώ),
στέκομαι ως εικόνα.
Ο Σεικίλος μ’ έστησε εδώ,
μνήμης αθάνατης
σημάδι παντοτινό.
Το μελοποιημένο ποιητικό κείμενο μπορεί να αποδοθεί ως εξής:
Λάμπε όσο ζης,
και μη λυπάσαι καθόλου.
Για λίγο είμαστε στη ζωή,
κι ο Χρόνος βεβαιώνει το τέλος (παραμονής).
Στο κάτω μέρος της στήλης διαβάζουμε το όνομα του συνθέτη, με την ευχή να ζει παντοτινά:
“Σικεῖλος Εὐτέρπου ζῇ”
Είναι το πλέον γνωστό από τα μουσικά τεκμήρια της ελληνικής αρχαιότητας, και εσφαμένα πολλές φορές συναντούμε να αποδίδεται μελωδικά στη λύρα. Το μουσικό αυτό κείμενο αποδίδεται στο φρύγιο αυλό (μπορεί να αποδοθεί στον αυλό του Λούβρου και της Πομπηίας), και σε κάθε ρωμαϊκό «μεταβολικό» αυλό.
Είχαμε την τύχη και την χαρά, στο πλαίσιο του πρώτου Workshop να το ακούσουμε από τον Stefan Hagel και μοιραζόμαστε μαζί σας το σχετικό βίντεο.
Παρακολούθηση βίντεο ύστερα από εγγραφή.
Έκθεση Μέσων
